Fakt, można było znaleźć czasem jakieś żarcie, ale wtedy opiekunowie strasznie się denerwowali i mi to zabierali. Więc kłótnie non stop - kto by to lubił. W dodatku co chwilę można się było natknąć na jakieś psy a ja nie chciałam spotykać żadnych psów. Zrozumcie - nie te lata, a w dodatku co nieco mi doskwiera, więc zwyczajnie nie chcę poznawać żadnych obcych psów. Zwłaszcza, że bywają niezbyt uprzejme. Żeby taki pies sobie poszedł, najlepiej od razu się na niego wydrzeć, nastraszyć go. Bardzo skuteczna metoda, tylko opiekunowie się denerwują. Same kłopoty z tymi spacerami, nie chciało mi się nawet na nie chodzić. Wydawało mi się, że już nic w życiu się nie zmieni, a jednak…
Pewnego dnia opiekunowie wpadli na pomysł, że pomogą mi znajdować jedzenie na dworze. Genialne! W dodatku zaczęli mi pomagać omijać psy. Nie wiedziałam, że tak potrafią, ale to działa - nikt do mnie nie podchodzi. Polubiłam spacery. Mówią, że teraz biegam na spacerze jak mały szatan… coś w tym chyba jest. Chodzimy sobie po parku, szukam smakołyków, świetnie spędzamy czas i już się nie kłócimy :)
Starsze psy - inaczej niż w przypadku młodych psów - zwykle mają dużo mniejsze potrzeby społeczne. Często coś im dolega, przez co czują się niepewnie i nie są gotowe na spotykanie nieznajomych psów. Warto dawać im ochronę przed nieznajomymi psami i ułatwiać odchodzenie od nich. Zwykle za to dobrze się czują na spacerach w towarzystwie psów, które znają, a które potrafią szanować stawiane przez nie granice.
Jednocześnie starsze i schorowane psy często są motywowane jedzeniem - możliwość znajdowania jedzenia jest dla nich ważna . Starość to znakomity czas na zabawy węchowe w terenie, które nie tylko motywują psa do działania i urozmaicają spacer, ale uruchamiają mózg, przez co przeciwdziałają demencji.
Gdy pies jest młody często warto ponieść koszt jego czasowego stresu, by potem żyło mu się lepiej. W przypadku starszego psa najbardziej istotna jest jakość życia tu i teraz.
Comentários