Nie pozwalam swojemu psu witać się z obcymi psami...

Nie życzę sobie podbiegaczy.

Psy powinny być trzymane na smyczy.

Dorosłe psy się nie bawią.

Pies, który podbiega do mojego, nie dość że jest niewychowany, to stanowi zagrożenie.

Znasz ten ton, prawda?

Słowa jak mury. Groźne porównania.

Strach, kontrola, zakazy.

Smycz kurczowo trzymana w ręku.

A teraz wyobraź sobie psa – tego, który podchodzi, patrzy z uwagą, z ciekawością. Może chce coś powiedzieć, może rzucić wyzwanie, a może tylko sprawdzić, kto to przyszedł.

Nie jest głupi. Nie jest nieobliczalny.

Jest psem. I próbuje żyć w świecie, w którym jego naturalne zachowania traktuje się jak problem.

Są w psiej społeczności psy z traumami. Psy które kontakt z innymi psami przerasta, potrzebują przestrzeni i nie są gotowe na spotykanie psów. Ale to są wyjątki - nie można psów z traumą traktować jako normę społeczną.

Zwykle to opiekunowie obawiają się kontaktów swojego psa z innymi psami bardziej niż on sam. Marzą żeby pies ignorował inne psy, bo próbują uniknąć stresu, potencjalnych zagrożeń. Ale to nie służy psom.

Nie każdy kontakt kończy się walką.

Nie każdy pies jest zagrożeniem.

Psy potrzebują psów.

Potrzebują czytać gesty, sygnały, zapachy. Poczuć dotyk innego psa.

Potrzebują budować relacje, czasem się nie polubić, czasem się zauroczyć, albo po prostu mieć przyjemność z przebywania razem.

Czy wszystkie psy muszą się witać?

Nie.

Czy psy powinny mieć wybór?

Tak.

Społeczność psów to nie tykająca bomba. A przynajmniej tak nie powinno być.

To subtelna sieć języka, której nikt nie nauczy się będąc odciąganym na smyczy przez zestresowanych opiekunów.

To kompetencje, które rozwijają się tylko w kontakcie – nie w izolacji.

Nie musisz wrzucać psa do grupy biegających psów. Ale pokaż mu, że nie każdy kontakt to zagrożenie.

Nie zamykaj go w swojej nieufności.

Nie odbieraj mu prawa do bycia psem – tylko dlatego, że nie masz pewności się, co może się wydarzyć.

Twój pies nie potrzebuje życia bez stresu i Twojej całodobowej ochrony.

Potrzebuje Twojej gotowości, żeby spróbować inaczej.

Zaufać. Zatrzymać się.

Zobaczyć w innych psach nie wrogów, tylko rozmówców, a z czasem może i przyjaciół.