W przypadku lękliwych psów przebywających w schroniskach nawet dwie piętnastominutowe interakcje z człowiekiem dziennie przez 5 dni poprawiają adopcyjność psów.
Przybycie do schroniska jest niezwykle stresującym doświadczeniem dla każdego psa. W przypadku lękliwego psa, niemożność ucieczki przed zagrożeniem może spowodować zachowania agresywne - warczenie, czy ugruzienia.
Nowe badania Reginy Willen (HALO), opublikowane w Applied Animal Behaviour Science, pokazują skuteczność programu zapewnienia pozytywnego kontaktu z człowiekiem.
Takie działania mogą skutecznie podnosić adopcyjność psów.
Naukowcy piszą:
„Zapewnienie psu stosunkowo krótkiej interakcji z człowiekiem w spokojnym otoczeniu, wzbogacone o elementy takie jak smakołyki czy zabawki, może być skutecznym narzędziem zmniejszania agresywności tych zwierząt i wydaje się również poprawiać ich stan afektywny. ”
Wiele schronisk w ocenie poziomu agresywności psa, korzysta ze znormalizowanego testu przesiewowego oceny bezpieczeństwa adopcyjnego psa (SAFER). W teście sprawdza się, jak psy reagują na takie sytuacje, jak kontakt wzrokowy z człowiekiem, dotyk, ściśnięcie łapy, czy przesunięcie miski z jedzeniem podczas jedzenia.
Lękliwe psy często zawodzą. Test ma być tylko jednym z kilku środków służących do oceny psów, ale w wielu krajach, w zatłoczonych schroniskach, w których personel nie ma czasu, psy, które nie przejdą tej oceny, są często uśmiercane.
BADANIE
W ramach badania psy zostały ocenione w ciągu 24 godzin od przybycia do schroniska i zostały sklasyfikowane jako lękliwe, jeśli wykazywały takie zachowania, jak unikanie kontaktu wzrokowego, kulenie się z tyłu budy, dyszenie itp. Gdy człowiek się do nich zbliżał, takie psy warczały, odsuwały się, miały niską postawę ciała i nie patrzyły na osobę. Agresywne psy (np. trzymające ogon w górze, zbliżające się do osoby) i te z historią gryzienia nie zostały uwzględnione w badaniu.
W serii trzech eksperymentów lękliwe psy i psy bez oznak lęku na 5 dni podzielono na grupę kontrolną i grupę eksperymentalną, w której wprowadzono kontakty z człowiekiem. Następnie psy były oceniane testem SAFER lub testem optymizmu.
Prawie wszystkie psy sklasyfikowane wcześniej jako nielękliwe, przeszły test SAFER, niezależnie od tego, czy zostały poddane kontaktom z człowiekiem. Jednak tylko niewielka część lękliwych psów w grupach kontrolnych przeszła test (33% w eksperymencie 1 i 13% w eksperymencie 2). Gdy jednak psy wzięły udział w programie kontaktów z człowiekiem, większość zdała test (77% w eksperymencie 1 i 94% w eksperymencie 2).
W teście optymizmu (eksperyment 3) psy były szkolone, że w misce w jednym miejscu zawsze jest smakołyk, podczas gdy w misce w innym miejscu nigdy smakołyku nie ma. Następnie sprawdzano, jak psy zareagują na miskę w neutralnym miejscu.
Lękliwe psy potrzebowały więcej czasu na szkolenie przed właściwym testem, niż psy nielękliwe. Lękliwe psy, które zostały poddane kontaktom z człowiekiem, znacznie szybciej docierały do neutralnej miski niż te w grupie kontrolnej, co sugeruje, że były bardziej optymistyczne.
Co zaskakujące, psy nielękliwe które zostały poddane kontaktom z człowiekiem, wolniej docierały do neutralnej miski niż te w grupie kontrolnej. Wydaje się jednak mało prawdopodobne, aby kontakty z człowiekiem wywołały u nich pesymizm - raczej w niejednoznacznej sytuacji wolały spędzać czas z człowiekiem, od którego były przyzwyczajone.
Program kontaktów z człowiekiem obejmował dwie 15-minutowe sesje dziennie w cichym pokoju z osobą, która głaskała psa i wchodziła z nim w interakcję, gdyby się do niej zbliżał. Pokój został zaprojektowany tak, aby wyglądać jak pokój w domu - był tam dywan i kanapa. W pomieszczeniu grała muzyka klasyczna, rozproszono też zapach lawendy, ponieważ wcześniejsze badania wykazały, że są to warunki korzystne dla psów schroniskowych. Było też kilka zabawek dla psów i dostępne były małe smakołyki. Jeśli pies nie chciał wchodzić w interakcje z osobą, mógł spokojnie siedzieć lub zwiedzać pokój.
Sesje zostały przeprowadzone przez certyfikowanego behawiorystę - byłoby to niemożliwe i niebezpieczne dla kogoś bez odpowiedniej wiedzy specjalistycznej. Niektóre lękliwe psy musiały odbyć wiele sesji z behawiorystą, zanim były w stanie pójść z nim do pokoju - w przypadku kilku psów zajęło to dwa dni.
Chociaż byłoby idealnie, gdyby test optymizmu był przeprowadzany przez inną osobę niż ta, która przedtem miała z nimi kontakt, było to zbyt straszne dla lękliwych psów, a zatem ta sama osoba musiała wykonać tę część badania.
WYNIKI
Wyniki pokazują, że krótki program wzbogacania obejmujący uwagę człowieka w przyjemnym otoczeniu skutecznie zwiększa liczbę psów, które przejdą test SAFER. Jest to bardzo ważne, ponieważ zwiększa odsetek lękliwych psów, które są uważane za odpowiednie do adopcji, a zatem mogą również pracować z wolontariuszami (np. chodzić na spacery) podczas pobytu w schronisku. Ten wynik jest zgodny z innymi badaniami, które wykazały, że krótkie sesje głaskania poprawia samopoczucie psów schroniskowych. (McGowan, RT, Bolte, C., Barnett, HR, Perez-Camargo, G., i Martin, F. , 2018)
Lękliwe psy, które brały udział w programie, wykazywały również większy optymizm.
Wyniki te sugerują, że można zrobić więcej, aby pomóc lękliwym psom w schroniskach, a dobrym sposobem na poprawę jest spędzanie przez psy czasu z odpowiednio przeszkoloną osobą.
Zazie Todd, PhD. Happy cats. Happy dogs. Thanks to science. Companion Animal Psychology
Willen, R. M., Schiml, P. A., & Hennessy, M. B. (2019). Enrichment centered on human interaction moderates fear-induced aggression and increases positive expectancy in fearful shelter dogs. Applied Animal Behaviour Science. 217: 57-62. https://doi.org/10.1016/j.applanim.2019.05.001
McGowan, R. T., Bolte, C., Barnett, H. R., Perez-Camargo, G., & Martin, F. (2018). Can you spare 15 min? The measurable positive impact of a 15-min petting session on shelter dog well-being. Applied Animal Behaviour Science, 203, 42-54.
Comments