Sama obecność psa nie sprawi, że czujesz się lepiej.

Wielu opiekunów wierzy, że sama obecność psa wystarczy, aby poczuć się lepiej. W końcu tyle mówi się o tym, że psy redukują stres i poprawiają nastrój. Problem w tym, że badania od lat pokazują mieszane wyniki – w części eksperymentów efekt rzeczywiście występuje, w innych… wcale go nie widać.

Najnowsze badanie zespołu Catherine Amiot z Uniwersytetu Québecu w Montrealu daje proste, ale przełomowe wyjaśnienie: nie chodzi o to, czy pies jest obok, tylko jak poświęcamy mu uwagę.

Uważność zamiast obecności psa w tle

W eksperymencie porównano dwie grupy opiekunów:

Grupa „uważna” – osoby zostały poproszone o pięć minut pełnego skupienia na psie: obserwowanie go, dotykanie, zabawę, reagowanie na sygnały.

Grupa kontrolna – pies był w tym samym pomieszczeniu, ale opiekun wykonywał inne czynności, ignorując go.

Efekt? W grupie uważności poziom pozytywnych emocji, radości i zadowolenia był ponad dwukrotnie wyższy.

„Bycie obok” nie wystarczy – pies jako element tła nie daje tych samych korzyści, co aktywna relacja.

Okazuj się, że nawet tak krótki czas pełnego zaangażowania jak 5 minut wystarcza, by poczuć różnicę.

To nie medytacja w pozycji lotosu, ale świadome skupienie się na tu i teraz, nawiązanie z nim kontaktu, bycie świadomym jego obecności.

Jeżeli chcesz czerpać z relacji z psem pełnię psychologicznych korzyści, zacznij zauważać jego obecność. Odłóż telefon, zamknij laptop, usiądź obok i naprawdę zwróć na niego uwagę. To proste, darmowe i – jak pokazuje nauka – skuteczne.

---

Amiot CE, Quervel-Chaumette M, Gagné C, Bastian B. (2025). An experimental study focusing on mindfulness to capture how our contacts with dogs can promote human well-being. Scientific Reports, 15, 23202.

Herzog, H. (2011). The impact of pets on human health and psychological well-being: Fact, fiction, or hypothesis?. Current Directions in Psychological Science, 20, 236–239.

Kabat-Zinn, J. (2006). Coming to Our Senses: Healing Ourselves and the World Through Mindfulness. New York: Hyperion, 2006.